Brabantse gezelligheid

Burgos – Frómista,  1826 - 1906 km (80 km)
14 – 28 graden, volop zon, weinig wind

De ochtend hebben we doorgebracht in het sfeervolle Burgos met onder meer een fietstochtje door de stad, een klim naar de resten van een hooggelegen burcht met een prachtig uitzicht over de stad en een bezoek aan de schitterende kathedraal, die zowel van buiten als binnenin adembenemend mooi is. Toen ik de kathedraal uit kwam stonden 3 toeristen mijn fiets te fotograferen. Het waren Amerikanen die omvielen van verbazing over het dat feit wij vanaf Nederland hierheen gefietst waren. Het gesprekje eindigde in een fotoshoot met het hele gezelschap plus fiets; met de belofte dat ik in hun fotoboek zou worden opgenomen als hun  ‘Dutch friend, Inez’. Zo snel maak je dus vrienden op de Camino ….

De tocht van vandaag was niet zwaar. Het grootste deel ging over een glooiende hoogvlakte met -zover je kon kijken - eindeloze graanvelden en heel ver aan de horizon af en toe een groene of rotsachtige heuvel. De klimmetjes waren goed te doen en het was heerlijk weer. Hoewel de temperatuur in de middag behoorlijk opliep (tot een graad of 28) waaide er een lekker windje over de vlakte dat – in combinatie met de rijwind- voldoende verkoeling bracht.

Tegen half 5 bereikten we het stadje Frómista waar we een kamer vonden in een aangenaam hotelletje. Hoewel we dit keer wél terecht hadden gekund in de pelgrimsherberg, kozen we voor iets meer privacy en luxe als tegenhanger van het verblijf in Burgos van gisteren. 

We nuttigden een heerlijk koud biertje op het terras samen met een Australisch stel dat de Camino loopt als onderdeel van een reis  door Europa. Hoewel fietsers door sommigen beschouwd worden als tweederangspelgrims zijn er wandelaars – zoals dit echtpaar – die hun bagage van hotel naar hotel laten brengen. Dat is  toch ook niet erg ‘pelgrim-like’, zou je zeggen. Niets ten nadele overigens van deze sympathieke Australiërs.

We moesten nodig weer wat kledingstukken door een sopje slaan en gelukkig was er op de binnenplaats een kale boom die zich een handig wasrek toonde. Dat gaf een leuk beeld voor een foto! 

We aten een pelgrimsmaaltijd in ons hotelletje in het gezelschap van Tom en Antoon uit Eersel en Helmond. Vanmorgen in het hotel in Burgos waren we hen al tegen gekomen toen Antoon naarstig op zoek was naar zijn helm, die verloren leek. Gelukkig had hij hem teruggevonden, zo bleek nu. Zij zijn op dezelfde dag uit Nederland vertrokken als wij, maar maken dagelijks gemiddeld iets meer kilometers en hebben al 1 of 2 keer een rustdag ingepland. Het was erg leuk om – na ruim 3 weken onderweg te zijn - met een paar gezellige Brabanders ervaringen en verhalen uit te wisselen. En te merken dat niet alleen wíj ons deze reis gelukkig mogen prijzen met allerlei lieve en behulpzame mensen die op ons pad komen. Dit Santiago-gevoel is kennelijk universeel.