Een warm welkom met het Wilhelmus

Chartres - Vendôme, - 625 - 731 km (106 km)
8 tot 14 graden, wolken en af en toe zon, heerlijke wind in de rug

Vanuit een enorm diepe slaap werd ik wakker en het duurde een tijdje voordat ik me realiseerde waar ik was. Sinds we op reis zijn, was dit mijn beste nachtrust. Er hangt een aangename ‘vibe’ in dit serene huis.  (Hoewel ‘vibe’ eigenlijk een verboden woord is in relatie tot de allergie tegen anglicismen van Jean-Loup.)

Terwijl we de 2  trappen afliepen vanaf onze zolder, kwam bekende muziek ons tegemoet ….. het Wilhelmus. Een ochtendgroet van Jean-Loup. Of je nu wel of niet van het Wilhelmus houdt; het was een bijzonder aardig gebaar. Tijdens het ontbijt schreef Menno in het gastenboek; onder meer dat hij hoopt dat wij in Europa in vrede en saamhorigheid zullen blijven samenleven. Ook beschreven we de schelp die Nathalie naast onze ontbijtbordjes had klaargelegd om toe te voegen aan de verzameling op zolder. 

Na het ontbijt liepen Menno en ik nog even een rondje door deze heerlijke stad. Omdat 8 mei een nationale feestdag is, gold deze maandag als zondag en waren er geen winkels open. Maar wat een geweldige stad om te shoppen: een grote diversiteit aan bijzondere winkeltjes met mooie etalages. De moeite waard om nog eens terug te keren mét ruimte in de bagagetassen. 

We haalden onze fietsen op in Repos de St. Jacques en na een hartelijk afscheid van Nathalie fietste Jean-Loup met ons mee om ons de stad uit te begeleiden. En dat was maar goed ook. In de wir-war van straten had het ons ongetwijfeld heel wat tijd en km’s gekost om op eigen kracht weer op de goede route te komen. Na een paar km dacht ik dat we het zelf wel konden vinden, maar Jean-Loup bleef gezellig met ons meefietsen. Pas 13,5 km later stopte hij om ons de laatste aanwijzingen te geven. Toen bleek dat hij die hele afstand met ons mee was gefietst om ons te behoeden voor een fout die veel Santiagofietsers kennelijk maken. Hij wees ons ter plekke op het verschil tussen de bewegwijzering van de Franse en de Nederlandse Sint Jacobsroute.  De Franse Route de St. Jacques maakt diverse omwegen door dorpen die ervoor betaald hebben om in de officiële route opgenomen te worden maar die- behalve extra kilometers - de fietser niets brengen. Dankbaar voor zijn zorgzaamheid namen we afscheid van Jean-Loup (en van weer een bijzondere ontmoeting).

Samen fietsen we verder. Het was een prachtige route door een afwisselend landschap. De koolzaadbloemen gingen qua kleurintensiteit de strijd aan met wilde, donkergele brem en werden afgewisseld met akkers vol wintertarwe in opkomst die velden vormden van wuivende aren  in alle schakeringen groen die je maar kunt bedenken. Het leek een zacht, groen bed om lekker in te gaan liggen met een grasspriet in je mond, starend naar een blauwe lucht boven je. Maar helaas, er was geen blauwe lucht. En bovendien zou de boer in kwestie dat ook niet erg op prijs stellen, lijkt me zo. Die we passeerden oogden steeds ‘Franser’. Op boerenerven zagen we loslopende geiten, kleurrijke kippen en trotse pauwen met hun veren breed uitgespreid omhoog. Witte en bruine koeien graasden tevreden in weiden vol gele boterbloemen. 

De tweede helft van vandaag voerde langs de riviertjes de Eure en de Loir (een zijtak van de LoirE) over prettig geasfalteerde landweggetjes en fietspaden onder een licht bewolkte hemel waar af ertoe de zon door kwam. Het fietste heerlijk weg met een fikse wind mee en over voornamelijk het vlakke platteland. Af en toe had ik het gevoel dat iemand stiekem een elektrisch motortje in mijn frame gestopt had. In een mum van tijd waren we zo maar 100 km verder en vonden we het tijd om een onderkomen te zoeken.

Langs de route in Vendôme troffen we een chambres d’hôtes met een mooie tuin aan de Loir. Het huis was 200 jaar oud en een paar jaar geleden verbouwd door Carol, een half Amerikaans-half Franse binnenhuisarchitecte, die het haar ‘poppenhuis’ noemde. Het popperige eraan was de hoogte; ongeveer 2/3 van Menno. Verder was het smaakvol en strak ingericht met design meubilair en moderne kunst aan de muren. Compleet het tegenovergestelde van waar we vanmorgen vertrokken zijn.  

Nadat Carol een wasje voor ons in haar wasmachine gestopt had en wij onszelf onder de douche hadden opgefrist, wandelden we naar het centrum, dronken een biertje in de zon op het terras en aten een lekkere, Griekse maaltijd. Terug in het huis van Carol lag ons wasje al weer droog en opgevouwen voor ons klaar. 
En nu lekker slapen!