Sámen het doel bereikt!

Portomarin – Santiago de Compostela, 2270 – 2383 km (113 km)
14 – 20 graden, bewolkt, beetje wind

Vanmiddag rond 17.00 uur zijn we gearriveerd op het plein voor de kathedraal van Santiago de Compostela!!! Na 28 dagen fietsen; heel veel mooie ontmoetingen, belevenissen en ervaringen rijker! Wat een heerlijk gevoel. Blijdschap vooral ook omdat we dit samen beleefd en volbracht hebben. 

En gelukkig is het nog niet helemáál afgelopen want maandag en dinsdag fietsen we nog 116 km door naar Cabo Finisterre aan de kust, voordat we woensdag terug naar Nederland vliegen. 

Maar wát een andere wereld na de rust en stilte van het lieflijke platteland van Galicië! Santiago heeft een compacte oude binnenstad waarin de kathedraal centraal staat. Het is een bruisende stad die krioelt van de pelgrims en andere toeristen (plus slechts 100.000  inwoners, waaronder veel studenten) met heel veel cafés, restaurantjes, terrasjes en veel prachtige historische gebouwen. En een park met een gigantische kermis waarvan het lawaai doordringt tot op het centrale plein. Even wennen!

Na een eerste bliksembezoek aan de kathedraal (uiteraard níet zonder er een kaarsje op te steken) en een welverdiend biertje op een terras, togen we direct naar het Pelgrimsbureau om – op basis van onze pelgrimspassen, vol met verkregen stempels - aan te tonen dat we de Camino hebben afgelegd. En natuurlijk om daarvoor beloond te worden met het Compostelaat (een soort getuigschrift). Aangekomen bij het bureau mochten we aansluiten in een enorme rij. Dagelijks komen er zo’n 1.500 pelgrims aan die allemaal het begeerde document in ontvangst willen nemen. En warempel; wie stonden er pal vóór ons? Onze Vlaamse Camino-vrienden! Vanwege onze materiaalpech was er een tempoverschil ontstaan. Zij waren vanmorgen al vroeg in Santiago gearriveerd, maar hadden eerst een albergue gezocht, zich omgekleed en de stad verkend voordat ze het Pelgrimsbureau opzochten. We wisselden de laatste ervaringen uit over de loodzware laatste dagen. Want dat waren het! Een paar flinke bergen, gevolgd door heuvel …, na heuvel ..., na heuvel ..., na heuvel …. En heel veel heuvels direct na elkaar voelt toch ook als een hele berg; ondanks de afdalingen, want die duren maar kort en kosten weinig moeite. Wat een krachtsinspanning! Vooral vandaag leek er geen einde aan te komen. Ondanks zware mist in de ochtend en een voortdurende dreigende lucht de rest van de dag is het vandaag gelukkig wel droog gebleven (na de dramatische onweersdag van gisteren) en liep de temperatuur niet verder op dan een graad of 20. En Galicië is geweldig mooi! Een vriendelijk heuvellandschap met groene valleien doorsneden door riviertjes. Af en toe passeerden we oude, doodstille dorpjes (met als enig teken van leven een albergue waar pelgrims op het terras zaten) of een enkel stadje. Daarbuiten zagen we kleine boerderijen, fleurige weiden met koren- en boterbloemen en vee, afgewisseld met bossen van geurige eucalyptusbomen. Het is jammer dat het de hele dag wat heiïg is gebleven. Maar niettemin viel er weer veel te genieten. 

Na een uurtje, babbelend met de Vlamingen, in de rij bij het Pelgrimsbureau waren wij aan de beurt en mochten zowel Menno als ik ook het Compostelaat in ontvangst nemen. Een mooi vormgegeven, indrukwekkend document. 

We zochten ons hotel op en nadat we ons opgefrist hadden, liepen we terug naar het hart van het centrum om een gezellig restaurantje te zoeken. We aten een heerlijk maaltijd en liepen nog een rondje door de levendige stad waar op bijna elk pleintje wel een band of artiest stond op te treden; inclusief een serieus concert van een Spaanse beroemdheid op het centrale plein met vrije toegang. Voordat je het plein mocht betreden, werd iedereen wél onderworpen aan een toegangscontrole door een van de vele politie-agenten die op de been waren. Zelfs een pelgrimsplaats als deze is helaas niet gevrijwaard van terreurdreiging.

We genoten even van de muziek maar waren te moe om het concert tot het einde bij te wonen. Rond half 12 zochten we ons hotel weer op. Moe maar voldaan!