Genieten ván en bíj de zusters van Ninove

Lier – Ninove, 78 – 148 km (70 km)
10 tot 13 graden, bewolkt en flinke wind tegen

Wat een bijzondere dag!

In de ontbijtkamer van het klooster verzamelden zich rond half 9 alle vaste en tijdelijke bewoners. Een ontroerend gebed van zuster Lianne vormde een mooi begin van deze dag. 

Wij belandden aan tafel naast het ‘opperhoofd’, een van de leken van de gemeenschap. Tijdens het ontbijt kregen we van hem een complete theologische beschouwing over verschillende onderwerpen, inclusief een interessante discussie over het verschil tussen atheïsten en gelovigen. Kort samengevat: iemand die gelooft dat hij het weet en iemand die weet dat hij gelooft. Mooie stof tot overdenken tijdens de 70 km van vandaag. 

We werden door onze lieve zuster Lianne van harte uitgenodigd om een lunchpakketje samen te stellen en vervolgens gingen we op weg naar de pastoor voor het Pelgrims-stempel. Een bijzonder vriendelijke man waarmee we opnieuw een boeiend gesprek kregen; dit keer over het verschil in ontwikkeling van het katholicisme in België en Nederland. En toen was het nog maar 09.30 uur! 

Voordat we weer op de fiets stapten, bezochten we nog het bijzondere Lierse Begijnhof: 11 straatjes met 169 schilderachtige huisjes. Ook staken we een kaarsje op in de Sint Jacobskapel en bewonderden we de Zimmertoren met een afbeelding van het zonnestelsel.

Zuster Lianne zwaaide ons, na veel goede wensen, uit. De tocht voerde langs de oevers van de Nete, over de Leirekensroute, een fietspad op het tracé van een oude spoorbaan, en over het jaagpad van de schitterende rivier de Dender. Een eenduidige route zonder veel afslagen en  bochten. Het kón niet mis.  Het werd dan ook een dag zonder  ook maar 1 km om te rijden. Gelukkig vermindert  daarmee het percentage (op basis van de ervaringen van gisteren) geprognosticeerde omrijd-kilometers direct met de helft.

De indrukwekkende stad Mechelen bood ons de eerste koffie- en toeristische stop. Daarna vervolgden we onze weg door het Vlaamse land. En wat is Vlaanderen mooi! Veel verder dan Hoogstraten ben ik met de fiets nooit gekomen. Maar het is echt aan te bevelen.

Het werd een pittig tochtje door de relatieve kou en de flinke wind tegen. Het plan was in Liedekerke een slaapplaats te zoeken, maar dat lukte niet. Daarom nog wat km’s doorgefietst naar Ninove waar we een paar adressen van B&B’s op het oog hadden. Bij het binnenrijden viel mijn oog op een groot gebouw met in loei-grote letters de tekst Instituut van de Zusters der H.H. Harten. Hoewel dit adres niet in ons boekje stond, was het ons zo goed bevallen bij de Gasthuiszusters in Lier dat ik de stoute schoenen aantrok en aanbelde. Zuster Jeanine, moeder-overste, deed open. Op mijn vraag of we daar konden overnachten, reageerde ze met wat aarzeling in haar stem: “Natuurlijk ….. maar de kamer is nog niet gechauffeerd”. (Heerlijk dat Vlaams.) Dat werd snel opgelost want ze haastte zich naar onze kamer om de verwarming aan te zetten en schonk voor ons een lekker biertje in.
In dit klooster wonen nog 9 zusters, variërend in de leeftijd van 68 tot 88 jaar. Stuk voor stuk ontzettende lieverds. Vóór hun pensionering waren ze actief in de zorg erin het onderwijs. Nu vooral in het onderhouden van hun klooster. 
Terwijl we ons biertje dronken en zuster Jeanine ons over het klooster vertelde, kwamen de zusters een voor een langs om kennis te maken; de een nog schattiger (en kleiner) dan de ander. Menno is een soort reus in dit gezelschap. 

Onze kamer is groot en sober en voorzien van een prachtig Mariabeeld. We hebben een gemeenschappelijke badkamer die we met niemand hoeven te delen omdat er geen andere gasten zijn.

We vielen met onze neus in de boter. De kloostergemeenschap bestaat vandaag 181 jaar. Reden voor een feestelijke avondmaaltijd waarvoor wij van harte werden uitgenodigd. Bubbels en zoutjes als aperitief en croque monsieur met wijn of bier als hoofdgerecht. En heel erg gezellig! Wat een oprecht en liefdevol ‘zusterschap’ en naastenliefde, en ook plezier met elkaar, straalt deze gemeenschap uit! En moeder-overste zuster Jeanine wordt duidelijk op handen gedragen.
Ook de plaatselijke pastoor (37 jaar!) at mee. Op de vraag wat een pastoor zoal doet antwoordde hij: “u doet wat degene van u vraagt die u gezonden heeft”. Herinneringen aan onze gesprekken met Lieve vóór haar intrede, doemden op … 

Het werd een zeer genoeglijke en interessante avond vol warmte. Na een ommetje door Ninove liggen we nu - heel blij met deze dag - doodop in bed! Morgen gaat de wekker om haf 8!