Met 'dank' aan Napoleon

Labouheyre - Peyrehorade, 1311 – 1415 km (104 km)
20 tot 34 graden, veel zon, weinig wind 

Het ontbijt van onze gastvrouw had ten minste de kwaliteit van het diner de vorige avond. (Dat gold overigens ook voor de conversatie.) Haar kookkunsten had ze in elk geval ook weer losgelaten op ons ‘petit dejeuner’ met zelfgemaakte crêpes met nog warme, versbereide jam, yoghurttaart met amandelen en ook nog de gewone Franse ontbijt-onderdelen: stokbrood en croissantjes met boter en zelfgemaakte jam. Een goed begin voor een lange fietstocht. 

En dat wérd het! We starten opnieuw met optimaal fietsweer: een graad of 20 en een vrijwel wolkenloze hemel. Ook de rest van de tocht verliep ongeveer zoals gisteren. Labouheyre ligt namelijk midden in Les Landes en we hadden dus nog een kleine 80 km bos te gaan. Het was zo mogelijk nog saaier dan gisteren…... En dat hebben we te danken aan Napoleon. Echt waar. Onder deze keizer is er begonnen met grootschalige aanplant van bomen voor de houtproductie. En die functie heeft dit gebied behouden. Het zijn productiebossen in verschillende ontwikkelingsfasen, waar een paar kaarsrechte, vlakke wegen doorheen lopen. Percelen met volwassen bomen worden afgewisseld met jongere bomen en met stukken nog vrij kale bosgrond met nieuwe aanplant, waar immense beregeningsinstallaties de groei moeten garanderen. 

De enige afwisseling werd gevormd doordat op de stille wegen af en toe een automobilist naast me kwam rijden en door zijn geopende raampje verbaasd vroeg of ik echt vanaf Nederland onderweg was naar Spanje; en al rijdend een gesprek aanging over de lengte, duur en zwaarte van de tocht. En dat naar aanleiding van het bordje ‘Breda – Santiago’ achter op mijn fiets. Of een wielrenner die naast me kwam fietsen en vroeg: ‘Vélo electrique’? En niet kon geloven dat ik dit op eigen kracht deed; temeer daar Menno op dat moment uit het zicht verdwenen was en hij veronderstelde dat ik ook nog eens ‘toute seul’ op pad was. 

Nadat we rond half 3 Dax passeerden en de Adour overgestoken waren, kondigde zich plotsklaps gelukkig een totaal ander gebied aan. De heuvels kwamen weer terug, inclusief weiden, velden, akkers en pittoreske dorpjes. Wat een verademing! Ook verdween gelukkig een uurtje later ook de ergste hitte doordat wolkenflarden de zon regelmatig enigszins tegenhielden. 

Wel hadden we – na zo’n 95 km - wat pech met het vinden van een overnachtingsplek. Uiteindelijk moesten we nog een dorp (en een vrij steile heuvel) c.q. 10 km  verder fietsen dan we gepland hadden omdat de beoogde pelgrimsgîtes en chambres d’hôtes niet beschikbaar waren.

We verblijven nu in het hart van het dorp Peyrehorade, aan de rivier de Gave d’Oleron. Een lieve oude dame, Claudine, is onze gastvrouw. Het logement ziet eruit als een gewoon woonhuis in een rijtje maar heeft binnen enorm veel ruimte. Er is alleen geen plaats om de fietsen buiten neer te zetten, dus die overnachten in de woonkamer tussen het bankstel. 

Na een een snelle maaltijd in het dorp zijn we allebei ingestort en hebben we behoefte aan een lange nachtrust. Snel slapen dus.