Een bos is alleen maar een boel bomen

Cadillac - Labouheyre, 1226 - 1311 km (85 km)
22 tot 37 graden, zonovergoten, weinig wind

Tegen alle verwachtingen in heb ik redelijk geslapen in mijn pelgrimsverblijf. Om half 8 klopte ik bij Menno aan om te horen hoe het hem vergaan was. Voor hem was de nacht om een onduidelijke reden een ramp geweest. 
Na een kattenwasje ruimden we onze kamertjes op en trokken de deuren opgelucht achter ons dicht. Wel een ervaring rijker! 

We reden linea recta naar het centrum van Cadillac voor koffie en  ontbijt. Helaas waren we nog te vroeg. We konden alleen bij de bakker terecht. De koffie kwam pas 30 km later bij de eerste bar die open was op onze route. 

De dag begon met heerlijk weer. Zo’n 22 graden - een ideale fietstemperatuur- plus een lekker zonnetje. De temperatuur steeg snel en tegen 12.00 uur werd het boven de 30 graden wat in de loop van de middag nog een graad of 5 opliep. Wat was het warm! Ondanks grote hoeveelheden zonnebrand, zag ik mijn armen en benen steeds roder worden. De zon waar ik zo naar verlangd heb, deed ineens wel erg overdreven haar best. 

Nadat we in Cadillac de brug over de Garonne gepasseerd waren, kwamen we snel in Les Landes terecht. En daar is maar één woord voor …..... saai!
En weet je wat nog saaier is: fíetsen door Les Landes. Dat is pas saai. Alleen maar bomen. Nu zijn bossen sowieso niet mijn favoriete landschap. Uit mijn jeugd herinner ik me een leuk gedichtje van Annie M.G. Schmidt, waar de zin in voorkwam: “een bos is alleen maar een boel bomen”. Ik was het daar toen al roerend mee eens en dat vind ik nu nog. En aangezien een Franse boom er niet veel anders uitziet dan een Nederlandse, kan zo’n omgeving ook híer mij niet langdurig boeien. Bovendien was het net alsof we in de Baronie van Breda fietsten. Het zag er niet veel anders uit dan de weg van Ulvenhout naar Baarle-Nassau. Het enige dat ontbrak was een fietspad langs de rijweg. En er waren wat meer naaldbomen. En dat ruim 80 km lang. 

De hitte dwong ons regelmatig een pauze te nemen om even uit de zon te zijn. We verdeelden onze maaltijden over een aantal stops: hier een appeltje, daar een mandarijn, verderop een stukje stokbrood etc ….. en veel water.

We wilden in Labouheyre, een traditionele halteplaats voor pelgrims, overnachten in de pelgrimsgîte die daar gevestigd is, maar daar was helaas geen plekje meer vrij voor ons. Gelukkig was er een paar straten verderop een chambres d’hôtes met een prettige kamer met een eigen terrasje; en inclusief een table d’hôte. Dus daarmee was de avondmaaltijd ook geregeld. De kamer is het diametraal tegenovergestelde van de cel van gisteren. Spiksplinternieuw, met een moderne design-inrichting, en voorzien van alle comfort. Toch wel weer fijn.

Na een douche bezochten we nog even de kerk van St. Jacques in het dorp waar een prachtige glas in lood afbeelding van deze heilige te bewonderen is en waar vóór de kerk de Jacobsschelp in een perk met plantjes is vormgegeven. Dat perkje was voorheen een fontein waar de pelgrims zich verfristen voordat ze de kerk binnen gingen. De stempel voor onze pelgrimspas was het evenbeeld van de glas in lood afbeelding. Een mooie aanwinst in onze credential. 

Het diner vond plaats in de keurig onderhouden tuin van de chambres d’hôtes in het gezelschap van onze gastvrouw en -heer plus zijn vader. Wij waren een van de eerste gasten in dit nieuwe B&B waarvan de gastvrouw van origine kok bleek te zijn. Het eten, een barbecue met heerlijk, gemarineerd vlees en salades, was dan ook uitstekend, maar de sfeer was totaal anders dan wat we eerder meemaakten. De conversatie verliep moeizaam. Dat zij – in tegenstelling tot vrijwel al onze eerdere verblijven - niet als ‘pelgrimfähige’ overnachtingsplek in de officiële route zijn opgenomen en ook daadwerkelijk niets bleken te hebben hebben met een reis naar Santiago de Compostela of met St. Jacques zal hier ongetwijfeld een rol in spelen. En misschien ook wel het feit dat wij een van de eersten waren, waardoor met name de gastvrouw wat gespannen was.  Het voordeel was dat de maaltijd daardoor niet zo lang duurde als anders en dat we nog een stukje van de avond voor onszelf hadden.