Buen Camino!

Estelle- Nájera, 1624 -1706 km (82 km)
9 - 24 graden, zonnig, weinig wind

Het was weer een heerlijke dag om te fietsen. Zonnig en hoewel ’s morgens nog erg fris, al snel een prettige temperatuur.

We waren nog geen half uur onderweg of we liepen tegen de eerste curiositeit van vandaag aan: een fonteintje met twee kranen. De ene voorzag gratis in water en de andere in wijn! Het was gesitueerd tussen een klooster en een bodega. Het klooster zorgde voor het water en de bodega voor de wijn! Jammer dat we dit niet gisteren aan het éinde van de dag gepasseerd waren, want om nu om 09.30 uur onze bidons (of erger nog: onszelf)  vol te laten lopen met wijn, vonden we toch geen goed idee.

Onze bidons gevuld met fris water, reden we verder door het Spaanse platteland. Het was zeker zo mooi als gisteren. De uitzichten waren nóg weidser, de bloemenpracht intenser en de heuvels hoger en langer, wat ook met zich meebracht dat er eindeloze afdalingen waren die we zalig af konden suizen. De grote hoeveelheden gele brem en rode klaprozen, gecombineerd in de groene velden, deden bij mij de vraag rijzen of de kleuren van de Spaanse vlag van dít beeld afkomstig zijn. Het aantal wijngaarden op de heuvels nam zienderogen toe. Soms was er kilometers lang niets anders te zien; zover het oog reikte. Net als in Frankrijk werden de percelen omzoomd door rozenstruiken die – zo is ons verteld -  de functie hebben van het tijdig opsporen van luizen omdat deze de rozenstruiken aantasten vóórdat ze de stap zetten naar de druivenranken.  

Voor onze lunchpauze fietsten we Logrono in, de hoofdstad van de Rioja. Ook deze stad bezit een schitterende kathedraal, centraal gelegen op het belangrijkste plein van deze plaats. Terwijl we het plein naderden, kwamen klanken van Spaanse muziek ons tegemoet. Er bleek een flamenco- en zangfestival aan de gang te zijn. We vielen met onze neus in de boter. Wat een sfeertje! Na enkele dans-acts, betrad een Spaans dameskoor het podium dat qua kleding en zang grote gelijkenis vertoonde met het (voor veel Bredanaars bekende) smartlappenkoor Troost & zo. Het was lastig een plekje te vinden op een van de overvolle terrassen, maar een aardig Spaans echtpaar maakte 2 stoelen voor ons vrij en we mochten aanschuiven. Het lukte helaas niet om in een leuk gesprek te komen, hoewel we van beide kanten ons best deden. Het blijft echt ontzettend jammer dat we geen Spaans spreken, want met handen en voeten kom je wel ergens, maar niet erg ver. 

De middag stond in het teken van veel klimwerk, nóg meer wijngaarden, op en top genieten van de overweldigende vergezichten en onvoorstelbaar veel andere mensen, op weg naar Santiago. Terwijl we gisteren een traject fietsten dat niet parallel liep aan dat van de lopende pelgrims, vertoonde de route van vandaag veel overlappingen met de wandelaars wat een extra dimensie gaf aan de tocht. Overal reden we wandelaars voorbij. Wat zijn er ongelooflijk veel mensen onderweg naar hetzelfde eindpunt ! Onvermoeibaar zwaait iedereen naar elkaar met de bijbehorende wens ‘Buen Camino!’ Het geeft een heel bijzonder gevoel van saamhorigheid. En het leidt ook tot allerlei aardige  gesprekjes met deze en gene tijdens korte stops.

Onze rit van vandaag eindigde in Nájera, een stadje waarvan het ‘centro historico’ deels gebouwd is tegen een roodbruine rotswand aan. 
Tijdens een wandeling door het stadje viel op dat Spanjaarden veel meer op straat leven dan wij gewend zijn. Het feit dat het vandaag zaterdag is, versterkte dit straatbeeld. Overal zagen we gezinnetjes wandelen, spelen, picknicken, genieten op een terrasje, kletsen met elkaar en anderen etc. En niet alleen vaders en moeders met hun kinderen, maar steevast opa en oma erbij en soms ook de rest van de familie... Wat een levendigheid!

Een koud biertje op een terras, een lekkere maaltijd in een restaurantje en koffie in een gezellige bar later, hielden we de dag voor gezien. Lekker uitrusten nu voor een nieuwe, mooie fietsdag morgen!