Nieuwe vrienden in Pamplona

Larrasoana – Estelle, 1545 - 1624 km (79 km)
6 – 15 graden, wolken en zon, fris, weinig wind

Vandaag was in alle opzichten een prachtige dag! En een verademing na gisteren. Qua fietsen kwamen we maar langzaam op stoom omdat we eerst in Pamplona een fietsenmaker moesten opzoeken om de remmen van Menno’s fiets in orde te brengen en nieuwe zooltjes onder zijn wielrenschoenen te laten zetten. Dat betekende wel dat we de 15 km die ons nog restten tot Pamplona voorzichtig moesten afleggen. De kapotte schoenen bond Menno achterop; samen met zijn helm, slaapzak, regenjack in een zakje en zijn fietstassen; wat zijn fiets inmiddels de uitstraling  geeft van een uitdragerij op wielen. 

Bij aankomst in de stad vroeg Menno aan 2 wandelende mannen (van onze leeftijd) of ze ons konden uitleggen waar een fietsenmaker te vinden was. Dát was niet zo gemakkelijk. Maar de oplossing was snel gevonden. Zij zouden ons er wel even heen brengen. Een van de 2 sprak redelijk Engels en gezellig keuvelend liepen we met z’n vieren richting het centrum van Pamplona dat toch nog op 20 minuten lopen lag. Onderweg wijdde de Engels sprekende man ons uitgebreid in in de geschiedenis van Pamplona, de relicten van de ETA die in de stad aanwezig zijn, de grote stadsfeesten in juli waarbij stieren door jonge mannen door de stad naar de arena worden gejaagd (met vaak veel gewonde waaghalzen tot gevolg) etc. Aangekomen bij de fietsenmaker in het hartje van Pamplona, kwamen we helaas voor een gesloten deur. Hij was even weg, zo stond er op een briefje. Onze Spaanse vrienden belden direct het nummer dat erbij stond en kregen te horen dat de fietsenmaker over een half uurtje terug zou zijn. Wij stelden voor hen op een kop koffie te trakteren. We togen naar een bar een paar straten  verderop en kregen bijna een handgemeen over wie de koffie zouden betalen. Zij wonnen. En zetten naast de koppen koffie ook nog  een warm stuk Pamplonaanse tortilla neer. Heerlijk! 

Terug bij de fietsenwinkel bleek de fietsenmaker gearriveerd. Hij toog onder het toeziend oog van Menno aan het werk en de heren namen mij mee voor een sightseeing door het oude centrum. Ze leidden me langs alle gedenkwaardige monumenten - waaronder de kathedraal - en lichtten de historie ervan uitgebreid toe. Wát een mooie stad en wát een leuke manier om ermee kennis te maken! 

Ze leverden me weer af  bij de fietsenmaker en Menno. En 2,5 uur na het moment dat we kennismaakten, namen we hartelijk  afscheid (uiteraard niet zonder een groepsfoto, genomen door de fietsenmaker). Wat een mooie kennismaking met de spontane aard van de Spanjaarden (in elk geval van deze 2). 

De fietsenmaker was een soort lolbroek die meer plezier en vaardigheid bleek te hebben in het maken van praatjes dan in het maken van fietsen. De fiets was dan ook nog lang niet klaar. Hij maakte zijn werk af tijdens het vertellen van allerlei grappen en grollen. Na een uurtje was de fiets weer in orde en konden we met een gerust hart onze tocht vervolgen; weer een bijzondere ontmoeting rijker. 

Het werd een prachtige rit over het Spaanse platteland: een weids landschap met enorme vlakten groene akkers en wijngaarden en aan de horizon immense, groene bergtoppen. Het had  ineens een totaal andere sfeer dan Frankrijk wat veroorzaakt werd door de aard van de bomen, planten en bloemen (olijfbomen, cypressen, oleanders, ontzettend veel donkergele brem, eindeloos veel klaprozen) en de architectuur van de – overigens incidentele – bebouwing: authentieke haciënda’s, finca’s en bodega’s. Natuurlijk ontbraken de klimmetjes niet, maar ze waren max 3 km lang en niet heviger dan 6 tot 8%. In vergelijking met gisteren, prima te doen. Het  weer hielp ook een handje mee: een frisse maar aangename fietstemperatuur en -  zeker vanmiddag - regelmatig een zonnetje.

Zoals aangekondigd, voerde de route meer over drukkere doorgangswegen dan we gewend zijn van Frankrijk. De hoeveelheid verkeer viel gelukkig heel erg mee. 
Omdat we uiteindelijk pas om 12.00 uur uit Pamplona wegfietsten en graag een km of 70 tot 80 wilden afleggen, kwamen we laat aan in Estelle waar we wilden overnachten. Het viel niet mee om een slaapplaats te vinden omdat andere pelgrims ons vóór waren geweest op de populaire adressen. We vonden een stek op een paar km uit de route, waar de wandelaars niet komen. Het is een prima kamer maar heeft qua sfeer in geen enkel opzicht een relatie tot onze tocht. Jammer. Morgen beter. 

Nadat we ons opgefrist hadden, fietsten we nog even terug naar het centrum om het stadje te bekijken, waar we onverwacht in een enorme demonstratie terecht kwamen. Het onderwerp was de voorgenomen realisatie van een vuilstort op een berg met bijzondere  natuurwaarden, net buiten Estelle. Ik heb nog nooit zo’n gemoedelijke volksopstand gezien. Het leek op de avondvierdaagse, maar dan inclusief een boel spandoeken met schreeuwerige teksten. Verder liep iedereen er vrolijk lachend en kletsend bij. Gezinnen met kleine  kinderen, senioren, jongeren, mensen van middelbare leeftijd; iedereen deed mee. Het leek wel of  het hele stadje was uitgelopen. Een grappig schouwspel.

Teruggekomen in het hostal waar we verblijven, bestelden we een eenvoudige warme maaltijd, waarna we de rest van de avond lekker ontspannen op onze kamer doorbrachten.