Le reproduction des Baudets de Poitou

Gencay -  Jauldes 966 – 1048 km (82 km)
14 tot 20 graden, zon en wolken, een enkele bui, behoorlijke wind tegen 

We werden wakker door het balken van de kudde Baudets de Poitou. We stonden snel op want we hadden afgesproken dat François ons zou inwijden in de wereld van zijn bijzondere ezels. De zon scheen volop over het erf van de boerderij! We wandelden naar de schuur waar de ezels overnachten. Elk exemplaar heeft een naam en hoewel ik geen enkel onderscheid zie, wist François feilloos te vertellen hoe elke ezel heet, wanneer hij/zij geboren is en wie de ouders zijn. Het zijn echt heel bijzondere dieren met hun lange, wilde haren en on-ezelachtige afmeting.

Vorige week is een jong geboren: een lief en fragiel, nog zwart, aanhankelijk beestje; genaamd Hercules. (Echt waar broers en zussen; en hij líjkt ook nog eens echt een beetje op onze eerste hond met dezelfde naam!) François zonderde 2 ezels af, een mannetje en een vrouwtje. “Pour le reproduction”. Kennelijk was dit paar voorbestemd een jong te fabriceren. François liet ze een beetje aan elkaar snuffelen en voordat ik het in de gaten had, werd het vrouwtje bestegen door het mannetje en pakweg 10 seconden later was het klaar! Op je nuchtere maag is dat nogal een event om te aanschouwen; dat kan ik je wel vertellen. François vertelde dat hij dit 3 keer herhaalt in enkele dagen tijd. Dan maakt de dierenarts een echo om te beoordelen of het gelukt is. Zo niet, dan volgt enige tijd later een nieuwe poging.

Het ontbijt smaakte – ook na dit schouwspel - prima. We namen hartelijk afscheid van François; en Anette bracht ons met de auto terug naar het gemeentehuis van het naburige dorp waar onze fietsen gisteren veilig waren opgeborgen. We bedankten de secretaresse van de burgemeester nogmaals en lieten aan de ‘maire’ de groeten overbrengen.

Het was prachtig weer. Een lekkere temperatuur en mooie wolkenparten tegen een blauwe lucht. De routebeschrijving gaf aan dat we vandaag vooral omhoog zouden fietsen; en dat klopte. Tegenover al dat geklim stonden voor mijn gevoel te weinig afdalingen als beloning. Maar de omgeving maakte veel goed. We reden over prettig geasfalteerde landweggetjes. In de bermen groeiden steeds meer lente-bloemen in wit, blauw en geel en ook de eerste klaprozen verschenen. De lucht was prachtig: indrukwekkende aquarelblauw en -wit getinte wolkenpartijen tegen een helderblauwe achtergrond die uitbundig afstak tegen de groene akkers met wintergerst en -tarwe en de weiden met paarden en mooie, bruine Limousin-koeien. De oude Franse dorpjes keerden ook weer terug in het landschap. De wind zat helaas niet mee (zowel qua richting als kracht) wat het klimwerk niet gemakkelijk maakte.  Een kop koffie, met wat lekkers erbij, was een prettige onderbreking van het zwoegen. Helaas trok daarna de lucht dicht en net toen we wilden gaan picknicken in een pittoresk dorpje, barstte er een bui los. We schuilden onder de luifel van een boulangerie waar twee andere Nederlanders, ook  onderweg naar Santiago, zich al snel bij ons voegden. Het was een Haags echtpaar, een jaar of 10 jonger dan wij, dat een dag na ons vertrokken is uit Nederland. Hun bepakking was stukken zwaarder dan die van ons, want zij kamperen. Ik moet er niet aan denken! Wat een gehannes elke dag met zo’n tent, zonder enig comfort, na 80 tot 100 km fietsen! Zij trekken na Santiago nog verder en fietsen een ronde door Portugal, Spanje en via Oost-Frankrijk terug naar Nederland! Daar is ons tochtje echt niks bij! Petje af!

Na de lunch was de bui overgedreven en fietsten we verder. Uiteindelijk haalden we nog één  keer een nat pak, maar verder bleef het droog en keerden de prachtige wolkenlucht weer terug.

Tegen 17.00 uur vonden we onderdak in een comfortabel en sfeervol, 15e eeuws jachthuis  een paar km van onze route vandaan. De enige avondmaaltijd die te verkrijgen was, bleek een hamburger á emporter bij de plaatselijke bar annex epicerie. Op het terras van het jachthuis was het in de avondzon nog goed toeven en smaakte de hamburger – vergezeld van een lekker glaasje wijn – prima.